Persoonsvolgend budget
Wat plezierig dat je (wat) meer wilt weten over het PersoonsVolgendBudget (PVB).
Het PersoonsVolgendBudget speelt vooralsnog alléén in de WLZ-sector en met name intramuraal. Daarom gebruiken we op deze site de term intramuraal PersoonsVolgendBudget (iPVB).
PersoonsVolgendBudget, maar dan intramuraal.
AFGEKORT: HET iPVB
Wéér wat nieuws wat ‘de heilige graal’ in zorgminnend Nederland moet worden?
Een ééndagsvlieg?
de commissie dekker
Wie weet het (hem) nog? De Commissie Dekker. In 1987 adviseerde deze commissie onder voorzitterschap van oud-Philips-directeur Wisse Dekker o.a. het navolgende:
Breng meer (gereguleerde) marktwerking in de gezondheidszorg.
Stel de cliënt en niet de professional centraal.
Introduceer een simpele basis- verzekering.
Beperk regelgeving in de zorg.
Méér dan 15 jaar van praten over ‘stelselwijziging’ volgden. Diverse staatssecretarissen (van der Reijden, Simons en Terpstra) vulden de adviezen steeds verder met woorden in. Eenduidige, krachtige bewegingen om de adviezen écht handen-en-voeten te geven, bleven uit. In het jaar 1994 startte wél de voorloper voor stevige bewegingen op; het traject Modernisering Ouderenzorg.
Het duurde echter tot eind 2002 om de 1e grote praktische stap in het ‘centraal\centraler stellen van de cliënt’ te zetten. In het jaar 2003 werd de – toen nog AWBZ – sector verwend met de introductie van de “functiegerichte indicatiestelling” (besluit zorgaanspraken AWBZ). Vanaf 2003 verviel het bestaande systeem van ‘een indicatie voor het verzorgingshuis (met één generiek dagtarief) of een indicatie voor het verpleeghuis (eveneens met een – 2x zo – hoger tarief). De functies HV, PV, VP, BG, BH, VB zagen het levenslicht.
“Persoonsvolgend budget grijpt in op houding, gedrag, tevredenheid en werkwijzen.”
Een tweede stap volgde in 2009 met de introductie van het ZorgZwaartePakket (ZZP).
Zowel de 1e als de 2e stap hadden nog niet het ultieme effect op het centraal stellen van de cliënt; de binnenkomende financiën van cliënten werden (worden) in de meeste zorgorganisaties nog steeds ‘op één grote hoop’ geveegd en op basis van historisch gegroeide formatie & budgetten intern verdeeld.
Weliswaar richtten kwaliteitswetgeving en bijbehorende ‘instrumenten’ als zorgplan, en tevredenheidsonderzoek de scope van de sector meer en meer op de cliënt en diens zorgvraag.
Ook zorgkantoren probeerden door hun inkoopbeleid en tariefskortingen te stimuleren dat de cliënt nog steviger het uitgangspunt van zorgverlening zou worden.
En ook het ministerie van Volksgezondheid Welzijn & Sport deed op dit gebied d.m.v. innovatie-programma’s (o.a. ESF, InVoorZorg) een beroep op de sector.
Met het PersoonsVolgendBudget wordt nu de 3e (en laatste?) stevige stap gezet in het centraal stellen van de cliënt. In deze 3e stap zijn de 1e en de 2e stap van de modernisering volledig verwerkt en gebruikt.
“Ook nu is ‘het schip van Columbus’ voor velen niet zichtbaar.”
Kern van de 3e stap is dat de te verlenen basiszorg wordt m.b.v. het iPVB bepaald door ‘het gesprek tussen cliënt\cliëntsysteem & professional’. Vervolgens worden maandelijks de afwijkingen (naar boven én beneden) bijgehouden. En als ‘sluitstuk’ wordt de vergoeding gebaseerd op de integrale kostprijs van de zorgaanbieder.
Zo ontstaat een meetbaar – pakbaar – overdraagbaar ultiem transparante afspraak.
persoons volgende bekostiging
Extern
ZZP-mix volgend
Afspraak met zorgkantoor
Inkoopkader - bestaand
Persoons volgend budget
Intern
Cliënt\persoons volgend
Afspraak met zorgorganisaties
Laatste stap in M.O.Z. (Modernisering Ouderen Zorg)
Pure IPVB
Het pure iPVB heeft 2 kenmerken:
Na een eenmaal verkregen indicatie, kiest de client de zorgorganisatie van eigen voorkeur.
Vervolgens regelen client\clientsysteem een medewerken 'het' binnen de 'streep in het zand'.
Google maar eens op de term ‘persoonsvolgende bekostiging’. Je komt dan allerlei artikelen, voorbeelden, intenties, beschrijvingen, analyses en voorstellen tegen.
Dat is niet erg. Zo gaat dat nu eenmaal bij ‘iets nieuws’ wat op de radar van zorgminnend Nederland komt.
het ipvb is een manier van werken waarbij:
Zorghandelingen o.b.v. het gesprek tussen cliënt(systeem) & professional nodig zijn worden aangevinkt.
En vervolgens o.g.v. een rekentijd (let op: dit is géén normtijd) op totaal benodigde tijd wordt berekend.
En vervolgens o.g.v. de organisatie-integrale kostprijs per WLZ-functie in een totaalbedrag wordt omgezet.
En zodoende tot een bepaling van benodigde basiszorg en daarbij passende financiën leidt.
Bij het ‘zelf aan de slag gaan’ in de eigen zorg-organisatie is het echter wel zaak om ‘het origineel’ te kennen en vandaar te vertrekken. Immers, zo wordt duidelijk wat de eigen organisatie wil en waar wordt afgeweken.
Het weten van het antwoord op deze 2 elementen is van belang om te bepalen WELKE stappen de eigen organisatie – dus – moet gaan zetten; het opstellen van een projectplan.
“De streep-in-het-zand-zin: iets hoort in de WLZ als het “door gezondheidsrisico, regie- of zelfzorgtekort niet meer door de cliënt zelf uitgevoerd kan worden.”
Landelijke uitrol
Het startpunt van de iPVB-beweging lag en ligt voor VWS bij de zorgorganisatie NiKo uit Alkmaar. Deze organisatie kreeg bij de start van het Waardigheid & Trots programma, van VWS de titel ‘exoot’ mee. Reden voor dit exootschap was het gegeven dat NiKo al meerdere jaren met de principes van het iPVB-proof werken bezig was (het was geen ‘idee’ meer) en dit in alle lagen van de organisatie al had ingevoerd.
“Het onderwerp ‘persoonsvolgend budget’ is zéér passend als grote stap voor de zorgsector, e.e.a. hangt qua definitieve inkleuring van de nieuwe bewindspersoon af.”
Het exootschap bracht NiKo als snel – via Actiz – in contact met Archipel (een zorgorganisatie uit de omgeving van Eindhoven). Ook deze organisatie werkte al volgens enkele principes van het Pure iPVB. Een logisch gevolg was dat er binnen het Waardigheid & Trots traject met organisaties die met het iPVB wilden beginnen een “zwaan kleef aan” effect optrad.
“Dat wat bij NiKo ontwikkeld wordt en getoetst gaat worden een enorme kwaliteitsverbetering op den duur kan betekenen voor de hele verpleeghuis sector en dus opschaling en implementatie in de zorgsector verdient.”
Inmiddels is door VWS en de zogenaamde zelfstandige bestuursorganen (ZBO’s) in Nederland (denk aan CIZ, ZN, Actiz, Verenso, NPCF, LOC, ZINL, IGZ) het strategisch stoplicht om met het iPVB verder te gaan in de sector, op GROEN gezet.
Volume maken en opschalen zijn nu aan de orde. Wil het iPVB een betrouwbare basis voor alle zorgaanbieders krijgen, dan moet méér dan alleen bij NiKo ‘bewijslast’ voor wat wel en niet werkt, opgehaald worden.
“Bij NiKo is de cliënt echt de baas over zijn zorg en ondersteuning. Dat zou overal zo moeten zijn!”
Vandaar dat het initiatief gestart is om met plusminus 20 zorgaanbieders in Nederland - die in totaal een dikke 1000 cliënten representeren - in de periode 2018–2019 een traject om iPVB-proof te gaan werken. Dit initiatief zal binnen het kader van Waardigheid & Trots gaan vallen. Het uitrol-traject speelt direct in op het Kwaliteitskader. De bedoeling is om 3 D.O.E.N. netwerken te starten die in 2 jaar tijd op alle niveau’s in de organisatie iPVB-proof gaan worden en bewijslast op gaan halen om wet- en/of regelgeving te veranderen.